Οι μονογονείς αντιμετωπίζουν πολλές προκλήσεις στην καθημερινότητά τους, από τη διαχείριση των εργασιακών τους υποχρεώσεων μέχρι την ανατροφή των παιδιών τους χωρίς την υποστήριξη ενός συντρόφου. Παρότι το έργο τους είναι απαιτητικό, συχνά γίνονται αποδέκτες σχολίων ή εκφράσεων που δεν δείχνουν σεβασμό ή κατανόηση. Εδώ είναι μερικές φράσεις που οι ευαίσθητοι και υποστηρικτικοί άνθρωποι αποφεύγουν να χρησιμοποιούν.
Καταρχήν, η επιδοκιμασία με τη μορφή “Μα πώς τα καταφέρνεις;” μπορεί να φαίνεται καλή πρόθεση, όμως υποδηλώνει ότι είναι αναμενόμενο να μην μπορούν να τα καταφέρουν. Αποφεύγουν επίσης σχόλια όπως “Εσύ δεν έχεις κάποιον να σε βοηθάει” – μια υπενθύμιση της έλλειψης της στήριξης που χρειάζονται.
Επιπλέον, φράσεις που υπονοούν ότι τα παιδιά τους “δεν έχουν πλήρη οικογένεια” είναι εντελώς ακατάλληλες, καθώς πυροδοτούν αισθήματα μειονεξίας ή ενοχής. Αντίστοιχα, ο χαρακτηρισμός της κατάστασης αυτής ως “ατυχία”, όπως “Πόσο άτυχη/ος που είσαι μονογονέας”, υποβαθμίζει τις προσπάθειές τους.
Οι άνθρωποι που σέβονται τους μονογονείς γνωρίζουν ότι κανείς δεν είναι πλήρως επαρκής ως γονέας και ότι όλοι μας κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Η χρήση υποστηρικτικών και ενθαρρυντικών σχολίων, όπως “Είσαι καταπληκτική/ος γονέας”, κάνει μεγάλη διαφορά στη διάθεσή και την αυτοεκτίμησή τους.